WhirlingBee Het Pad van de Innerlijke Kruisweg en Opstanding"
Wakker blijven
Wakker blijven is geen daad van alertheid, maar een keuze voor waarheid. In een wereld die voortdurend vraagt om aanpassing, compromis of oordeel, is wakker blijven: zacht maar standvastig rusten in het weten van wie je bent. Niet om je af te zetten, maar om niet verloren te gaan.
Jezus zei tegen zijn discipelen:
"Blijf wakker en waak met Mij." (Matteüs 26:38)
Wakker blijven is kiezen voor het werkelijke – voor liefde, voor innerlijke vrede, voor het stille weten dat je heel bent, ook als de wereld iets anders schreeuwt.
Zoals Een cursus in wonderen zegt:
"Niets werkelijks kan bedreigd worden. Niets onwerkelijks bestaat. Hierin ligt de vrede van God." (Inleiding)
En zoals Jezus in de Cursus zegt:
"Zweer niet dat ik gestorven ben, maar zweer dat ik in jou leef." (T6.I.7:10)
- De kruisiging – een illusie van verlatenheid
Toen Jezus aan het kruis riep:
"Vader, waarom hebt Gij mij verlaten?" (Matteüs 27:46 / Marcus 15:34)
liet hij ons het diepste gevoel van afgescheidenheid zien dat het ego kent. Niet omdat hij werkelijk geloofde dat God hem verlaten had, maar om ons te tonen hoe overtuigend die illusie kan lijken.
In het licht van Een cursus in wonderen kun je deze uitspraak zien als een spiegel: dit is hoe wij ons voelen in momenten van crisis, wanhoop, verlies. Jezus gaf stem aan de diepte van menselijke angst — maar hij bleef daar niet. Zijn geest bleef vrij.
Het is alsof hij ons zegt: “Zelfs dit gevoel — van totale verlatenheid — is niet werkelijk. Je bént niet verlaten. Liefde verlaat nooit. En ik ben hier om dat te herinneren, ook voor jou.”
Zoals hij zegt:
"De enige boodschap van de kruisiging was: val niet aan. Zelfs niet als je wordt aangevallen." (T6.I.13:1)
De dichter Rumi zei het zo:
"Je bent geen druppel in de oceaan. Je bent de hele oceaan in een druppel."
En ook:
"Je gezicht is een spiegel van de hemel. Kijk erin en zie wie je werkelijk bent."
De spiegel die Jezus ons voorhield, is er een die ons uitnodigt tot herinnering — niet tot veroordeling. Net als bij Rumi is het doel geen straf, maar thuiskomen. - De opstanding in jou
De opstanding is het ontwaken uit de droom van dood, verlies en schuld. Niet iets wat ver weg of buiten jezelf gebeurt, maar iets wat nú in jou leeft.
Jezus zegt in de Cursus:
Onderwijs liever dat ik niet gestorven ben door te demonstreren dat ik leef in jou. - Wat werkelijk opstaat, is de herinnering aan wie je bent. De keuze voor liefde in plaats van angst. Jij bent nu de plaats waar Christus opnieuw geboren wordt — niet in een lichaam, maar in de denkgeest die kiest voor waarheid.
"Ik ben niet een lichaam. Ik ben vrij. Want ik ben nog steeds zoals God mij geschapen heeft." (Les 199) - Ik Ben
Niet: ik ben dit of dat. Maar simpelweg: Ik Ben. Aanwezig. Stil. Onveranderlijk. De kracht van het Zijn is dat het niets hoeft te bewijzen. Het hoeft niets te beschermen. Het wéét.
Wanneer je rust in "Ik Ben", val je stil in jezelf. Daar is geen haast, geen vergelijking, geen zoeken. Daar is alleen het weten: ik ben thuis.
"De waarheid hoeft niet verdedigd te worden. Ze is wat ze is." (T7.V.7:6)
Zoals Rumi zegt:
"Er is een stem die geen woorden gebruikt. Luister." - De draaiende bij – stille kracht
Er kwam een beeld als een fluistering: de draaiende bij. Geen rusteloze fladderaar, maar een dansend wezen in ritme met het grotere geheel. Zoals een derwish draait om één te worden met de stilte in de beweging, zo danst deze bij — niet uit onrust, maar uit overgave.
De whirling bee is kracht in zachtheid. Een herinnering dat ware kracht stil is, niet luid. Haar zachte zoemen zegt: wees trouw aan je centrum. Blijf in beweging, maar draai vanuit rust.
Zoals Rumi danst:
"Beweeg, maar blijf in je centrum." - De innerlijke kruisweg – veertien stappen van loslaten
De traditionele kruisweg kent veertien staties – beelden van de lijdensweg van Jezus. In het licht van Een cursus in wonderen kunnen deze worden gezien als innerlijke stappen op het pad van ontwaken. Niet als lijden, maar als bevrijding van het ego-denken.
- Jezus wordt ter dood veroordeeld
Innerlijke echo: Het moment waarop ik geloof dat ik schuldig ben. Hier begint het pad van vergeving – door te zien dat dit oordeel niet van God komt. - Jezus neemt het kruis op
Innerlijke echo: Ik voel het gewicht van mijn overtuigingen, mijn angsten, mijn verhalen. Maar het is niet wie ik ben. - Jezus valt voor de eerste keer
Innerlijke echo: Ik bezwijk onder zelfveroordeling. Maar zelfs dit kan ik vergeven. - Jezus ontmoet zijn moeder
Innerlijke echo: Liefde herinnert mij eraan wie ik werkelijk ben. Zelfs in het duister. - Simon van Cyrene helpt Jezus het kruis dragen
Innerlijke echo: Hulp komt onverwacht. Ik hoef dit pad niet alleen te gaan. - Veronica droogt het gezicht van Jezus af
Innerlijke echo: Mededogen toont zich in tederheid. Iemand ziet mij werkelijk. - Jezus valt voor de tweede keer
Innerlijke echo: De cyclus van herhaling. Maar ook nu: ik kan opnieuw kiezen. - Jezus ontmoet de wenende vrouwen
Innerlijke echo: Medelijden roept meegevoel op – maar ook bewustzijn: wat lijd ik werkelijk? - Jezus valt voor de derde keer
Innerlijke echo: Dieptepunt. En toch: ik word gedragen door iets groters dan mijn kracht. - Jezus wordt van zijn kleren beroofd
Innerlijke echo: Alles wat het ego meent te bezitten, wordt afgelegd. Naakt en vrij. - Jezus wordt aan het kruis genageld
Innerlijke echo: Het lichaam lijkt gevangen – maar de geest is vrij. - Jezus sterft aan het kruis
Innerlijke echo: De ultieme overgave. Niet aan de dood, maar aan Liefde die nooit sterft. - Jezus wordt van het kruis afgenomen
Innerlijke echo: Het lichaam sterft, maar de waarheid blijft. Er is geen dood. - Jezus wordt in het graf gelegd
Innerlijke echo: Stilte. Wachten. En dan: opstanding. Niet later – nu.
Dit is geboren uit die plek in jou die weet. Die herinnert. Die leeft in waarheid, in Liefde, in het stille midden van de storm. Deze reflecties zijn geen lessen, maar uitnodigingen om terug te keren naar het zijn. Naar het licht in jou dat nooit is uitgegaan.
Amathullah
In het Licht van Jij
Sluit zachtjes je ogen. Laat je ademhaling rustig en diep zijn, zonder te forceren. Voel de lucht in- en uitstromen, zoals de golven van de oceaan die zachtjes aan de oever kabbelen.
Voel je voeten op de grond, stevig en verbonden met de aarde, en voel de rust die daar uitstraalt, je dragende basis. Je hoeft niets te doen. Alles is precies zoals het hoort te zijn.
Voel de ruimte in je hart. Zie voor je een zachte, gouden lichtstraal die langzaam begint te gloeien in het midden van je borst, waar je hart zich bevindt. Het licht groeit, zachtheid en warmte verspreiden zich. Dit licht is liefde, dit licht is wie jij bent.
Breng je aandacht naar het moment, het enige moment dat er werkelijk is. Laat gedachten als wolken voorbij drijven zonder vast te houden, zonder oordeel. Voel hoe alles zich tot rust brengt in het diepste centrum van jouw wezen, het stille weten van Ik Ben.
In dit moment, hier en nu, is alles mogelijk.
Stel je voor dat je een spiegel voor je ziet, helder en puur. Kijk ernaar, zonder haast, zonder iets te veranderen. Het spiegelt jou, zoals jij werkelijk bent: een wezen van liefde, licht en oneindige mogelijkheden. Er is niets meer te bereiken dan te zijn wie je bent.
In deze spiegel komt de boodschap van de kruisiging tot leven: zelfs in het diepste gevoel van verlatenheid, zelfs in het lijden, is er de innerlijke herinnering aan liefde. Jij bent nooit verlaten. Liefde verlaat nooit. Jij bent altijd één met het Heilige, met alles wat is.
Voel de hand van het universum, een zachte aanraking op je schouder, en weet dat jij altijd gedragen wordt, altijd geliefd bent. Er is geen behoefte om iets te bewijzen, geen angst om te verliezen. Alles is al hier, in jou.
Blijf even in stilte, adem rustig in en uit. Herinner jezelf zacht aan deze waarheid: Jij bent licht. Jij bent liefde. Jij bent alles wat je zoekt.
En wanneer je klaar bent, open je ogen langzaam, breng je aandacht terug naar de ruimte om je heen, maar neem deze stille liefde met je mee, het licht dat altijd in jou aanwezig is.
Amatullah, Carla